Tijdens het lezen van het boek moest ik vaak aan hem denken. Het boek, The Circle van Dave Eggers, lijkt een update van Orwells 1984 en vertelt over een wereld die wordt overheerst en gestuurd door een technologiebedrijf, een combinatie van Google, Facebook en Twitter. Iedereen is connected in en met the Circle, alle informatie, mail, foto’s, betalingen, aankopen en medische gegevens zijn openbaar en worden via de cloud gedeeld. Een nogal verontrustend boek, als je nagaat dat de technologie om dit te realiseren in essentie bestaat.
Transparantie staat centraal in het boek, dat zou hem, een voorvechter van openbaarheid, wel aanspreken. Niet alleen is het hele kantoor van the Circle van glas, maar men is er stellig van overtuigd dat letterlijk alle informatie openbaar moet zijn. Als iedereen alles weet, komt er een eind aan misdaad, corruptie en geweld. Want wie durft te liegen als de leugen meteen uitkomt en wie steelt als hij direct wordt betrapt? Om dat te bereiken worden overal, maar dan ook echt overal, camera’s met een internetverbinding geplaatst en wordt alles live gestreamd, 24/7. Politici bijvoorbeeld hangen een camera om hun nek en ‘worden transparant’. Geen achterkamers meer, geen onderhandelingen, geen geheime stukken, alles openbaar, politiek en privé, je hoeft maar in te loggen om het te volgen.
Hij zou het, als kritische lokale journalist, fantastisch vinden. Nu moet hij voor het schrijven van zijn berichten er maar op vertrouwen dat de gemeente alle informatie beschikbaar stelt. Dat er niets wordt achtergehouden. Dat raadsleden niet meer weten dan de pers. Het publiek heeft er recht op om alles te weten: informatie, beeld en geluid, live, realtime en ongecensureerd. Zou het niet geweldig zijn als de hele gemeenteraad én het college, de burgemeester voorop, met hun minicamera’s om hun nek alles laten zien? En waarom niet? Ook alle ambtenaren. Hij hoefde dan niets meer te schrijven en zou eindelijk van zijn uitgestelde pensionering gaan genieten. Lekker met een drankje onder een palmboom, is dat niet het einde? In het kader van transparantie hangen wij daar wel een camera op om te zien hoe hij geniet in zijn gebloemde zwembroek en of hij toch niet stiekem aan het schrijven slaat.
