Author Archives: Pascale Georgopoulou

Moeder

“Gaan wij nog wat doen met jouw verjaardag?” vroeg haar dochter aan tafel. Zij keek op van haar bord. “Weet ik nog niet..” zei zij en had er meteen spijt van. Het klonk kortaf. Elk jaar was het hetzelfde ritueeltje, elke keer reageerde zij stom en had er meteen spijt van. Als zij in haar […]

Read More

Handje

Zij hield het handje vast. Een beetje te stevig misschien, zo’n klein handje glipt zo uit je grip. Ze liepen samen over het strand, langs de branding. Zij voelde het koele zand onder haar voeten. Keek achterom en zag haar voetstappen. De zee wiste ze weg. Naast haar voetstappen zag zij de andere, de kleinere. […]

Read More

Jassen en regen

Zij wilde niet ongegeneerd kijken. Maar er was iets dat haar aandacht trok in de ontbijtzaal van het hotel. Ze zaten helemaal achterin. Met z’n tweeën. Bij het raam. Tegenover elkaar. Met hun vaalgroene jassen aan, dichtgeknoopt tot onder hun kin. Zij had een hoofddoek om, hij een pet. Zij keek telkens terloops hun kant […]

Read More

Open Raadsinformatie 3 over democratie

Iedere blog in deze serie start met een citaat uit een eerder gehouden interview over Open Overheid. Dit keer is dat een citaat van Pascale Georgopoulou, griffier van de gemeente Amstelveen: “Als wij aan de ‘voorkant’ informatie als Open Data beschikbaar stellen zou het mogelijk zijn dat bijvoorbeeld het stemgedrag per lid in de raad zichtbaar […]

Read More

Lijn 50

Geef die man een lintje, een medaille, maak hem ereburger! Wat een held! Het tafereel speelt zich af in lijn 50. Het is een gewone stadsbus, je kunt deze in Thessaloniki nemen om van de Witte Toren naar de Ano Poli (een van de oudere wijken die boven de stad uittorent) te gaan en terug. […]

Read More

De kleur van de ogen

De conclusie na vele uren eten, drinken, kletsen, lachen en dansen was onvermijdelijk: wat uiteindelijk overblijft zijn de mooie herinneringen. Sentimenteel gemijmer dat met de leeftijd alleen maar zoeter wordt of keihard bevochten levenswijsheid, ach, wat maakt het uit. Deze reünie was afgestemd op mijn komst, was een verrassing, zowel voor mij als voor de […]

Read More

Niets meer van haar over

Sinds zijn diagnose was hij strijdbaar, optimistisch. Er waren nog opties, experimentele behandelingen, alternatieve therapieën. Hij was nog lang niet klaar hier. Het was een duizelingwekkende achtbaan met ups en downs, maar hij hield vol. Deze ochtend was er geen hoop en ook geen wanhoop meer, er was berusting en bevrijding. Hij begon aan een […]

Read More