Author Archives: Pascale Georgopoulou

De kleur van de ogen

De conclusie na vele uren eten, drinken, kletsen, lachen en dansen was onvermijdelijk: wat uiteindelijk overblijft zijn de mooie herinneringen. Sentimenteel gemijmer dat met de leeftijd alleen maar zoeter wordt of keihard bevochten levenswijsheid, ach, wat maakt het uit. Deze reünie was afgestemd op mijn komst, was een verrassing, zowel voor mij als voor de […]

Read More

Niets meer van haar over

Sinds zijn diagnose was hij strijdbaar, optimistisch. Er waren nog opties, experimentele behandelingen, alternatieve therapieën. Hij was nog lang niet klaar hier. Het was een duizelingwekkende achtbaan met ups en downs, maar hij hield vol. Deze ochtend was er geen hoop en ook geen wanhoop meer, er was berusting en bevrijding. Hij begon aan een […]

Read More

Kwijt

Waar zou ze zijn? Net was ze er nog. Ze keek om haar heen. De gang was leeg. De gang ertegenover ook. Even duizelde het haar. Ze was haar oriëntatie kwijt. Ze dwaalde rond. De gangen waren lang en stil. In het zwak schijnsel zag ze witte deuren. Ze kneep haar ogen dicht. En toen […]

Read More

Fotoalbum

De omslag was groen met een gouden decoratierandje. De bladen van dik karton waren gescheiden door ragfijne beschermbladen. Ze ritselden bij het omslaan. Ze waren geel en vlekkerig. Op de bladen waren driehoekjes geplakt om de foto’s op hun plek te houden. Van een paar hoekjes was alleen de schaduw over. De lijm was uitgedroogd […]

Read More

De brief

Zij had de brief met aandacht gelezen en in haar wiskundeboek gestopt. Zij had niets met wiskunde. Tijdens de les, drie keer per week, opende zij het boek en las zij de brief opnieuw. Ook tijdens de bijles, die zij van een wiskundestudent kreeg, vouwde zij de brief open. Zij werd verliefd op de student. […]

Read More