Het was 20 juli 1974, in de ochtend, de Turkse invasie op Cyprus. Er waren oorlogen, dat zag ik wel op het nieuws en in mijn favoriete serie Combat, maar deze kwam door de mobilisatie ineens erg dichtbij. Mijn vader moest zich meteen melden bij een vliegbasis in het Noorden van Griekenland. Thuis was er […]
Luister naar mij!
Toen mijn overgrootmoeder haar gouden doopkruis met de lange ketting af deed en het aan mij gaf, schrok ik. Voor jou, zei ze met een aai over mijn wang. Wij hadden net amandelen geplukt, een emmer vol. Juni is de beste tijd om de matgroene donzige vruchten te plukken. Met een steen, niet te plat, […]
Froso betekent Blijdschap
Na de val van het ijzeren gordijn in de jaren tachtig kwam er een ongekende stroom vluchtelingen uit het voormalig oost-blok naar Griekenland. Veel daarvan waren etnische-Grieken uit Georgië, Oekraïne en Oezbekistan. Officiële cijfers ontbreken, maar het zou gaan om een half miljoen mensen, voornamelijk gezinnen, hoger opgeleid en bemiddeld. Kennelijk was de onderdrukking door […]
De hoop sterft als laatste
Zij was zeker al een jaar of zeventig toen ik haar voor het eerst ontmoette. Ik kende haar nicht, die les gaf op onze school. Tante was alleen en woonde bij haar. Ik kwam daar wel eens om een boek te lenen en een beetje te praten over literatuur. Ik noemde haar ook tante. Wij […]
De rots, de zee en de ladder
Ik stond aan de rand van een rots in mijn droom. Met uitzicht over de prachtigste zee, saffiergroen, in de verte blauwgrijs. Het was nog vroeg in de ochtend. Het zou warmer worden vandaag, maar het was nu ook al aangenaam. Ik keek vanaf mijn rots naar de zee. Ik wilde naar beneden. De rotsen […]
Een sleutel in je zak
Aangrijpend vind ik de foto’s met de spullen die vluchtelingen zoal met zich meenemen als ze hun verwoeste land achter zich laten. Babydoekjes, een lievelingsknuffel, babymelk, een aansteker, extra batterijen voor de mobiele telefoon, een sd-kaart met foto’s, een dekentje, tandpasta, pleisters. Het zet je aan het denken. Je zit lekker thuis op de bank […]
Geen woord
Op de brede vensterbank een schaal, Marokkaans aardewerk, ongetwijfeld handbeschilderd, groene rand met gele blaadjes, in het midden een caleidoscopische groen-rood-blauwe bloem. Wereldwinkel, dacht zij, daar komt deze vandaan. Zoals de Mexicaanse vaas met geometrisch bruin-wit motief, die op de licht eiken laminaatvloer stond. De verse zonnebloemen stonden fier in de vaas. Met een half […]
Gevangen in obsessie onafhankelijk te willen zijn
Zij had dezelfde donkere krullen met een paar sliertjes zilver. Dezelfde volle lippen. Dezelfde rimpel tussen haar wenkbrauwen. Haar blik had iets brutaals, iets afstandelijks ook. Zij keek haar indringend aan. Zij wilde wat zeggen. Vond de woorden niet. Zij zocht een rode draad, maar vond het gratuit om achteraf een samenhang te ontdekken die […]