– Hoe vaak doen wij het eigenlijk?
– Nou…
– Nou??
– Wat een vraag zeg…
– Er zijn er die het een keer per week doen. Elke week. Anderen een keer in de twee weken. Niet tijdens schoolvakanties. Meestal ’s avond. Maar er zijn er die het ook ’s middags doen. Ze beginnen ’s middags en, als ze niet klaar komen, gaan ze ’s avonds door.
– Acht keer per jaar, als je het per se wil weten. Is dat niet genoeg dan?
Hoeveel vergaderingen, hoeveel besluiten, hoeveel moties en amendementen, hoeveel schriftelijke en mondelinge vragen, hoeveel initiatiefvoorstellen. Ik wil het weten. Wat genoeg is bepaal je lekker zelf als raadslid. Maar ik wil mijn statistieken in elk geval op orde hebben. Zo zijn griffiers.
Tussen cijferfetisjisme en ‘meten is weten’ ligt veel nuance. Toegegeven: de waarde van deze statistieken is beperkt. Maar ze geven een beeld. Als de raad efficiënter wil vergaderen, moet je toch weten dat er in de afgelopen jaren 82 uren is vergaderd, toen bijvoorbeeld 91, 83 en vorig jaar 79. Maar ook over hoeveel onderwerpen, hoeveel besluiten er zijn genomen. En hoe lang de vergaderingen duurden: 10×8 is heel wat anders dan 80×1. Of er veel publiek was en er 39 mensen hebben ingesproken. Als de raad meer wil sturen, zijn de aantallen moties, amendementen en één initiatiefvoorstel een indicatie. Wordt er vaak extra vergaderd, vallen vergaderingen uit? Zijn er geen interpellaties? Treden raadsleden of wethouders af en zo ja, waarom? Acht werkbezoeken, vijf werkgroepen, twee onderzoeken en zeven persberichten: het zegt allemaal iets. Wat? Interpreteren mag!
Het gaat niet zozeer om de vergelijking met andere raden of scores in benchmarks. Appels en peren. Het gaat om de vergelijking met andere jaren. Andere raadsperiodes. En heb je dat allemaal op een rij? Dan weet je nog niets, want het kan dit jaar heel anders lopen. Eind 2013 heb ik vast een beter beeld als ik de statistieken voor 2013 ga opmaken.
