Tussen al die cursussen en trainingen voor raadsleden, variërend van kaderstellen en debatteren tot mediatraining en timemanagement mis ik de belangrijkste: voedingadvies! Er zijn uitzonderingen, maar de meeste raadsleden nemen een paar kilo zwaarder afscheid. Het zijn niet eens die vergaderingen die beginnen met koffie en koekje erbij en midden in de nacht eindigen met borrel, blokje kaas en worst. Het is zelfs niet die kroket tussendoor. Het is eerder dat gehaast thuis eten, als het er al van komt, en dan naar het raadhuis voor vergadering of overleg.
En vooral al die bijeenkomsten om zes uur ‘met broodjes’. Soms een paar keer per week. Ik ken zelfs raadsleden die vier jaar leven op gevulde koeken en krentenbollen. En die na een late vergadering thuis ook nog een glaasje met iets daarbij nemen, voordat ze kunnen slapen. ’Schijf van vijf’? Even niet! ls raadslid had ik een innige relatie met de Chinees om de hoek. Strategisch op weg van mijn werk naar het raadhuis. Sloeg ik een week over dan wist die arme man niet wat hij moest vragen: ‘Fijne vakantie gehad?’ of ‘Bent u weer beter?’ Om maar te zwijgen van de effecten van al die mihoen met kip. Zo nu en dan had ik spijt en/of goede voornemens en liep ik een paar weken te knagen op worteltjes en selderie en sloot mijn ogen voor al het lekkers. Lang hield ik het nooit vol met al die collega’s om mij heen die de verleiding niet wilden weerstaan.
Een cursus over voeding en eetgewoonten is dus een van de eerste waar de raad mee moet beginnen. Raadsleden moeten zich (al dan niet gezamenlijk) na hun installatie wegen. De griffie houdt een gewichtvolgsysteem bij. En als afscheid krijgen de raadsleden geen bloemen, maar een pakket shakes en reepjes voor de eerste moeilijke weken.
