Je zit lekker thuis te relaxen op de bank na een lange vergadering. Of aan je keukentafel met vierkante oogjes stukken te lezen . Iemand loopt door je voortuin en gooit een brief door de brievenbus. Klepper-de-klep. Je schrikt even. Zo laat komt de krantenjongen toch niet meer en de nee/nee-sticker is ondubbelzinnig voor folders en blaadjes.
Het blijkt een brief van een bewonersgroep. Er moet iets komen of juist niet, hoe dan ook… zij zijn tegen. Ze zijn kennelijk de hele stad door gefietst om de brieven te bezorgen. De adressen vonden ze gewoon op de website van de gemeente of in de gemeentegids. Goed dat je als raadslid zo toegankelijk en zo ‘aanraakbaar’ bent.
Vorige week lag er ook zo’n brief op de mat, een anonieme. Ondertekend door ‘bezorgde buurtbewoners’ die een misstand aan de orde stelden en de brief dreigend eindigden met: ‘Als u niets doet, gebeuren er ongelukken. En dat is dan uw schuld!’ Nou, lekker dan. En die anonieme schrijver stond dus hier voor de deur. Keek door het raam naar binnen. Misschien waren de kinderen alleen thuis. Misschien kwam je zelf net met de boodschappentas thuis en was je hem tegen het lijf gelopen. Hij weet waar je woont.
‘Aanraakbaar’ zijn maakt je ook kwetsbaar.
Politici hebben te maken met agressie en geweld. Vooral met verbale agressie. Politici, blijkt uit onderzoek, voelen zich daardoor niet minder veilig, maar zijn zich meer bewust van hun positie en de risico’s. Het is belangrijk in de gemeente met elkaar het gesprek aan te gaan. Niet alleen als het gaat om duidelijke en aantoonbare gevallen van agressie, maar ook bij de kleine dingen die je als raadslid een unheimisch gevoel geven.
Als je al van slag raakt als insprekers emotioneel reageren tijdens een inspraakavond, ben je een volksvertegenwoordiger van niets. Als je ergens voor staat, moet je tegen een stootje kunnen. Maar een duidelijke mening van een tegenstander gelardeerd met emoties en dreigingen komt soms erg dichtbij. Er kan zelfs een situatie ontstaan dat je als raadslid geen stelling durft te nemen omdat je je geïntimideerd of bedreigd voelt. Democratie is niet voor watjes, wordt gezegd, maar als je onafhankelijkheid in het geding is als je een besluit moet nemen, dan is de grens overschreden.
