Interimmers zijn reuze nuttig binnen organisaties. Soms moet je tijdelijk iemand op een klus zetten, omdat de vaste kracht bijvoorbeeld is vertrokken en een opvolger op zich laat wachten. Het kan bovendien wenselijk zijn om tussen de voorganger en de opvolger even wat ruimte te laten, zodat de laatste niet in de schaduw van de eerste staat. Of omdat er rust in de tent nodig is, als het vertrek van de voorganger tumultueus is verlopen. Een interimmer gaat meteen aan de slag, geen inwerkperiode, meteen inzetbaar. Expertise, ervaring en daadkracht heeft hij/zij vanzelfsprekend in huis, handjes uit de mouwen, en hup! In principe is de interimmer niet belast met verhalen en erfenissen uit het verleden, heeft een frisse blik en hakt blijmoedig knopen door die onontwarbaar leken. Interimmers hoeven geen zoete broodjes te bakken, kunnen zich onafhankelijk bewegen, hun eigen mening vormen en stappen zetten.
De medaille heeft ook een keerzijde. Dat de interimmer geen binding heeft met de organisatie, haar verleden en haar cultuur, kan een nadeel zijn. Hij/zij blijft de buitenstaander, de voorbijganger, hoort er nooit echt bij. Alles wat de interimmer doet kan op het moment van vertrek worden teruggedraaid. Iedereen is het vergeten, het heeft nooit bestaan, garantie tot de deur. Vaak blijven interimmers ook graag plakken, omdat een andere klus op zich laat wachten. En ze zijn kieskeurig. Ze pikken de krenten uit de pap, terwijl de hete aardappel soms vakkundig wordt doorgespeeld. Ze laten een hell of a job achter voor hun opvolgers.
Er bestaan ook bestuurlijke interimmers met bovengenoemde voor- en nadelen. Interim-burgemeesters, waarnemers, zijn een groter wordende groep. Volgens een onderzoek van het Financieel Dagblad was eind vorig jaar een op de zeven burgemeesters waarnemend. Gemiddeld blijven ze maar liefst 21 maanden op hun plek! Vaak gaat het om waarneming in gemeenten in afwachting van een aanstaande fusie. Het Genootschap van Burgemeesters constateert dat waarnemers gemiddeld tien jaar ouder zijn dan “gewone” burgemeesters, die ook al gemiddeld 57 jaar zijn! Bovendien signaleert het Genootschap dat regelmatig waarnemers worden opgevolgd door waarnemers.
Soms kan het niet anders en is de benoeming van een waarnemer pure noodzaak. Maar er speelt nog een ander belangrijk aspect. We kennen een aanstellingswijze met door de gemeenteraad voorgedragen kandidaat-burgemeesters. De waarnemers daarentegen komen meestal uit het netwerk van de Commissarissen van de Koning en worden min of meer (meer min, dan meer!) na afstemming met de gemeenteraad benoemd. Voor een paar maanden is dat best te doen en heel praktisch bovendien. Maar met een waarneming van gemiddeld bijna twee jaar staat de raad op veel plekken feitelijk buitenspel.
