Desgevraagd kwam het er toch uit: “De presentatie had niet geheel aan zijn verwachtingen voldaan”, zei het raadslid. Was deze duidelijk? Jazeker. Inhoudelijk? Ja. Interactief? Ook. Interessant? Best wel. Had hij zich verveeld? Sprak het onderwerp hem niet aan? Kon hij er praktisch iets mee? Alles prima. Maar wat had hij dan gemist? De juridische aspecten!
Het was hem opgevallen, zei hij, dat bij de presentaties die de raad tegenwoordig kreeg, of het ging om sportbeleid, parkeernormen, de zorg of de omgevingswet, op grote lijnen werd ingegaan op de inhoud. Al snel ging het over waar de raad wel/niet over gaat en welke rol de raad dus moet innemen en dat de raad maatschappelijke opgaven centraal moeten staan en dat inwoners en maatschappelijke partners erbij moeten worden betrokken. Altijd hetzelfde liedje. Maar waar staat dat, wilde hij weten? In welke wet, in welk artikel?
Die ambtenaren, zei hij, vertellen je van alles, je kunt ze geen weerwoord geven als je niet weet waar het staat. Als het ergens vastligt, dan is het ondubbelzinnig. Je kunt verwijzen naar artikel zus of verordening zo. Waarom krijgen raadsleden geen opleiding in juridische zaken? Hetzelfde geldt voor de financiële kennis, voegde hij eraan toe. Hoe moet je meepraten met de accountant als je niet precies weet hoe het zit? Presentaties aan de raad zijn zinloos als je de juridische en financiële basis mist en dat geldt voor de overgrote meerderheid van de raadsleden. Je hebt geen poot om op te staan, ze maken je van alles wijs.
De externe, die de avond had begeleid, was te perplex om te reageren. Wantrouwde dit raadslid de ambtenaren van de gemeente? Dat niet, zei het raadslid, maar iemand zomaar op zijn blauwe ogen vertrouwen ging hem te ver. Ze werken voor het college, dan weet je het wel. De externe vroeg wat het raadslid nodig had om zijn werk goed te doen? Meer kennis dus, zei hij, om mee te kunnen praten, om de vinger op de zwakke punten van een voorstel te leggen. Had u niet beter ambtenaar of accountant kunnen zijn in plaats van volksvertegenwoordiger?
Ook andere raadsleden mengden zich in het gesprek. Over wat ieders ambitie was en wat ze als raadslid wilden bereiken. Over wat voor een stad het was waar ze woonden, wat er anders en beter kon en ook waar ze trots op waren. En dat ze de wijsheid niet in pacht hadden en veel te weinig tijd ook, maar wel keuzes durfden te maken. Wat al lastig zat was. Zo’n gesprek werd het uiteindelijk, best nuttig vonden ze bijna allemaal!
