De gemeente waar ik eerder werkzaam was, zat al een jaar in een ARHI-procedure (wet Algemene regels herindeling) toen ik afscheid nam als griffier. Het zou nog een jaar of twee jaar duren, was de verwachting, totdat Weesp zou opgaan in een groter geheel. De raad had zich al richtinggevend uitgesproken en de beoogde partners ook. Zoals alle herindelingen was deze evenzeer ingewikkeld. Wie wil met wie verder en vooral met wie niet.
Omdat loslaten, laat ik maar zeggen, niet helemaal mijn ding is, gaf ik bij dat afscheid mijn gemeenteraad een tegoedbon cadeau. Om nog een keer als gast-griffier ingezet te worden in de laatste vergadering van de raad. Dat zou een gedenkwaardige gebeurtenis zijn. Ik zou daar best bij willen zijn. Zoals ik na de raadsvergadering altijd als laatste vertrok en het licht uitdeed, zo stelde ik mij deze laatste vergadering voor. Het licht uit doen voor de allerlaatste keer.
Intussen zijn wij ruim zeven jaar verder. Mijn raad bleef consequent de herindelingsvoorkeur herhalen. Om de gemeente heen veranderde van alles, partners maakten andere keuzes. Eerst was het combinatie a, toen b, variant van b, toen weer iets anders en nu weer onbekend. Geen idee welke variant de meest duurzame of de meest logische is. Maar dat een traject zo ontzettend lang duurt, hoe onacceptabel is dat! Wat dat betekent voor de motivatie van de medewerkers die er elke dag weer voor staan om de inwoners te dienen, kan een ieder zich voorstellen. Alsmaar wachten op iets dat komt, komt en er nog steeds niet is, bovenop alles wat er ook op het bordje van de gemeente ligt, bezuinigingen, decentralisaties en zo nog meer.
Is het iemands schuld dat het zo lang duurt? Afzonderlijke gemeenten bepalen hun standpunt. Het is al een hele stap om te beslissen dat je jouw gemeente opheft. De wet Arhi dateert nog uit 1984 en kent alleen maar termijnen van orde. Geen sancties als deze niet worden gehaald. Geen rekening houdend met de snel veranderende omstandigheden voor gemeenten. Hoe langer een proces duurt, hoe meer voortschrijdend inzicht. En de rol van de provincie? Enige regie had wellicht geholpen. Hoe dan ook, een herindeling zou binnen dezelfde raadsperiode moeten worden afgerond. Dan maar niet de ideale, maar gewoon de best mogelijke variant. Alles beter dan wachten en wachten.
Wij zijn intussen twee verkiezingen, twee raden, colleges en zelfs burgemeesters verder. In de huidige raad zit nog maar een enkel raadslid uit mijn tijd. Weet je, Ad, wij laten de tegoedbon vervallen.
