Wie kan er eigenlijk op tegen zijn als een raad(slid) tijd steekt in het verbeteren van zijn werkwijze? Beter debatteren, efficiënter vergaderen, helder presenteren, zulke dingen. Zowel individueel als collectief valt er best wat bij te spijkeren. Op de een of ander manier is raadswerk net even anders dan ander ‘gewoon’ werk. Omdat het zich grotendeels in de openbaarheid afspeelt en omdat iedereen per definitie een andere mening heeft. Om dus een beter, efficiënter en helderder raadslid te worden zijn training, cursus of workshop nodig. En laat dat maar aan de griffier over. Die organiseert het graag.
De hamvraag is echter: moet de raad er open over zijn of het liever stil houden? Want in plaats van lof voor zoveel toewijding en inzet is ook dit weer voer voor criticasters. Uiteraard het punt van het geld: wat kost dat allemaal, die peperdure opleidingen van ons geld? En als tweede punt: zie je wel, ze kunnen er niets van, anders hadden ze geen opleiding nodig.
In mijn gemeente is er voor raads- en commissieleden omgerekend en afgerond 226 euro beschikbaar per persoon per jaar voor opleidingen. Er zijn veel meer raden die minder budget hebben en een paar meer. Toegegeven dat niet iedereen meedoet. En je kunt veel in-company doen. Met eigen mensen heb je de illusie dat het gratis is. Hoewel gratis niet bestaat, de tijd die in de voorbereiding gaat zitten kun je weer niet aan iets anders besteden. En niet alle deskundigheid is vanzelfsprekend in huis. Aan een externe trainer ben je voor een avondje zomaar een paar honderd euro kwijt. Vreemde ogen dwingen, dat weer wel als bonus. Hopelijk krijg je wat je hebt gevraagd en sluit het aanbod aan bij de specifieke situatie en groep. En altijd spannend, hoe groot mag de groep zijn en gaat dat goed samen, al die verschillende partijen en benaderingen?
Is er een balans tussen tijdsinvestering, geld en opbrengst? En het belangrijkste: wordt de lokale democratie er beter van? Ga er dan voor! Een raad die het beter wil doen, daar kan niemand op tegen zijn.
