De stukkenstroom is op gang gekomen, de vergaderingen en het inwerkprogramma van de raad eveneens. Wat een overgang van de hectiek van de verkiezingscampagne naar de hectiek van de raadsagenda. Nieuwe en opnieuw gekozen raadsleden zijn in maart gestart en zijn nu volop aan de bak.
Een goed inwerkprogramma kan helpen een basis te leggen en zeker niet alleen in het begin.
Het is veel, zo veel informatie, veel nieuwe termen en dossiers, veel regels en systemen, als een lawine komt het over je heen. Je neemt als raadslid je eigen bagage en kennis mee, maar toch voelt het soms als de eerste dag op school, toen je alles netjes in je agenda schreef, je aantekeningen van klad naar net overschreef en elke dag een hoofdstukje leerde. Ook op school kwam al snel de klad er in, je werd er handig in. Je las niet meer alles, je aantekeningen werden meer staccato en je schooltas in de loop van de tijd lichter.
Een goed begin is het halve werk, zeggen ze en dat geldt zeker voor het raadswerk. Daarom is een inwerkprogramma zo van belang. Je leert hoe alles werkt, wat de mores zijn en hoe besluiten tot stand komen. Je maakt kennis met de organisatie en relevante (maatschappelijke) partners. En dompelt je onder in de inhoud. Heel intensief in het begin. Alles in de eerste weken proppen heeft wel zijn nadeel. Je bent de informatie zo weer vergeten. En gaat, zoals het heet, “over tot de orde van de dag”. Spreiden en herhalen kan helpen.
Een van de belangrijkste dossiers deze raadsperiode (ja, ik weet, het zijn er veel) is de energietransitie. Iedereen in Nederland krijgt in zijn leefomgeving te maken met maatregelen voor grootschalige opwek van duurzame wind- en zonne-energie. Afgelopen weken is het door de actualiteit een onderwerp aan elk schoolplein, bij elke verjaardag of BBQ. Door de voorgangers in de raad is in samenwerking met de regio een bod gedaan: hoe gaan we de doelen uit het klimaatakkoord bereiken? Hoe dragen wij daaraan bij? Dat is opgeschreven in de RES, de regionale energiestrategie. Maar met papier alleen ben je er nog niet. Het is dus aan deze raad om dit -uiteraard weer met de regio- verder te brengen. Hoe gaan we concreet maken waar we energie kunnen opwekken? Hoe kunnen we dat inpassen in de leefomgeving? Welke warmtebronnen kunnen we gebruiken en hoe voeren we het gesprek met de samenleving in elke stap tot en met uitvoering? Hoe houden we vinger aan de pols en, als het nodig blijkt, hoe zetten we een tandje bij?
Om het onderwerp goed te doorgronden is een uurtje of zelfs een avondje niet voldoende, hoor. Het gaat over veel meer dan alleen wetten en doelen. De opwek van duurzame energie biedt kansen, maar ook uitdagingen voor raadsleden. Niet alleen als het gaat om het energiesysteem, maar ook in relatie tot regionale democratie en democratische legitimiteit. Hoe betrek ik mijn bewoners, is een belangrijke vraag, en welke vormen van participatie zijn er die ik kan inzetten. Er zijn onvermijdelijk maatschappelijke vragen en andere meningen of teleurstelling, naast ook enthousiasme. Denk eens na over hoe je daarmee omgaat. Een ander interessant aspect is hoe scholen en ander maatschappelijk vastgoed in mijn gemeente duurzaam kunnen worden. Voor aardgasvrije wijken moet veel gebeuren, wat de gemeente gaat doen is een relevante vraag. En, stel, je hebt antwoorden op alle belangrijke vragen in de energietransitie, dan nog ben je lang niet klaar. Dan begint het pas, want je moet afwegen en kiezen. En opnieuw verdiepen, goed luisteren en soms nieuwe afwegingen maken. En knopen doorhakken. En leren van ervaringen en soms bijstellen. Zelfs in het laatste raadsjaar valt er veel te leren en te ontwikkelen. Het wordt steeds vertrouwder, het gaat steeds soepeler. Maar “inwerken” doe je niet even of soms. Inwerken hoort erbij voor de volle vier jaar. Dat is een flinke klus maar je levert dan ook een prachtige bijdrage aan de toekomst van ons allen.
